هالک و جوکر در دنیاهای کمیک بوکی کاملا متفاوتی زندگی می‌کنند اما ارتباطی با یکدیگر دارند که به قرن ۱۹ برمی‌گردد. با کافه کمیک همراه باشید تا ارتباط عجیب هالک و جوکر را توضیح دهیم.
هالک شگفت انگیز از مارول و جوکر از دی سی دو اسطوره کمیک بوک هستند که ظاهرا هیچ چیز مشترکی بین آن‌ها پیدا نمی‌شود. این حقیقت که دنیای کمیک بوکی آن‌ها متفاوت است را بگذاریم کنار، دلقک خلافکار ما یک انسان فانی است که با بتمن درگیر است و هیولای سبز رنگ با قدرت باورنکردنی‌اش مرتبا مرز بین زنده بودن و مردن را محک می‌زند.
این دو شخصیت قبلا در داستان مشترک مارول و دی سی Batman vs. The Incredible Hulk با هم روبرو شده‌اند که در این داستان جوکر هالک را قانع می‌کند که با هم همکاری کنند چون هر دو موی سبز رنگ دارند. البته منظور ما از ارتباط این دو شخصیت، این موضوع نیست.
در واقع، این دو شخصیت ارتباطی بسیار قوی دارند که به دهه ۱۸۰۰ میلادی برمی‌گردد. هر چقدر هم که عجیب به نظر برسد، هالک و جوکر از آثار یک مرد الهام گرفته شده‌اند: نویسنده فرانسوی ویکتور هوگو.
تلفیقی از آثار کلاسیک: هالک شگفت انگیز
هالک از همان ابتدا از ادبیات کلاسیک الهام گرفته شد. استن لی گفته است که او عناصر فرانکشتاین و دکتر جکیل و آقای هاید را برای خلق شخصیت ابرقهرمان بروس بنر ترکیب کرده است. با این حال، زمانی که اقتباس از هالک برای تلویزیون فرا رسید، کنت جانسون، تهیه‌کننده این اثر، الهامش را از اثر دیگری انتخاب کرد: بینوایان (Les Misérables) اثر ویکتور هوگو.
این کتاب که امروزه به عنوان یک نمایش موزیکال شناخته می‌شود، داستان ژان والژان، یک محکوم سابق را روایت می‌کند که آزادی مشروط خود را شکسته و سعی می‌کند زندگی شایسته‌ای داشته باشد. با این حال، به سبب گذشته جنایتکارانه خود، والژان توسط ژاور، بازرس پلیس فرانسوی که معتقد است دارد یک فراری را به دست عدالت می‌سپارد، تعقیب می‌شود.
این داستان الهام بخش جانسون شد تا مجموعه تلویزیونی هالک شگفت انگیز (The Incredible Hulk) را به عنوان یک مجرم فراری با نام دیوید بنر (بیل بیکسبی) در حال حرکت از شهری به شهر دیگر در جستجوی درمانی برای بیماری خود تصور کند. هر بار که او به هالک تغییر شکل پیدا می‌کرد، روزنامه نگار جک مکگی (جک کالوین) هشدار می‌داد که می‌خواست حقیقت پشت این موجود را کشف کند. بنابراین، بنر، مانند والژان، باید همیشه به سبب «ژاورت» خود در حال فرار باشد.
این برنامه تلویزیونی همچنان تاثیر ماندگاری بر نحوه نگاه مردم به هالک داشت. وقتی MCU نسخه خود را از هالک در سال ۲۰۰۸ تولید کرد، چندین عنصر از برنامه تلویزیونی را انتخاب کردند و بنر را به یک فراری تبدیل کردند اما این بار، او به جای یک روزنامه نگار، کل ارتش ایالات متحده را در تعقیب خود می‌دید.
مردی که می‌خندد: جوکر
در سال ۱۹۳۹، باب کین و بیل فینگر یک دشمن خیلی خاص برای بتمن ایجاد کردند که از اثر دیگری از ویکتور هوگو الهام گرفته شده بود. نام این اثر مردی که می‌خندد بود. این رمان که در سال ۱۸۶۹ منتشر شد، داستان گوین پلین را روایت می‌کند؛ مردی که به دلیل برخورد با یک فرد سادیست، با پوزخندی همیشگی بد شکل شده است. اگرچه او ترسناک به نظر می‌رسد، اما در واقع فردی مهربان است که از دیا، دختر نابینایی که عاشق او می‌شود، مراقبت می‌کند.
در سال ۱۹۲۸، مردی که می‌خندد به یک فیلم صامت تبدیل شد که در آن لبخند «مرد خندان» توسط جک پیرس، هنرمند گریم که به خلق هیولاهای جهانی مانند گرگینه کمک کرد، ساخته شد. سال‌ها بعد، کین و فینگر تصویری از فیلم را دیدند و از آن به‌عنوان پایه‌ای برای چهره ترسناک جوکر استفاده کردند و در نتیجه این امر بر بزرگ‌ترین دشمن بتمن تأثیر گذاشت.
داستان‌های مدرن ناگزیر تحت‌تاثیر چیزهایی هستند که پیش از آن آمده‌اند و خالقان کمیک‌ها در مورد رمان‌ها، فیلم‌ها و اسطوره‌شناسی که الهام‌بخش آن‌ها بوده‌اند بسیار آشکارا سخن گفته‌اند. البته جالب توجه است که هالک و جوکر هر دو از آثار ویکتور هوگو الهام گرفته‌اند. برخی از آثار کلاسیک زندگی دوباره‌ای پیدا می‌کنند و در مورد هوگو، این زندگی دوباره در قالب نمایش موزیکال، فیلم و حتی کتاب‌های کمیک ادامه می‌یابد.
آخرین مقالات کمیک بوکی را در کافه کمیک بخوانید.
منبع: Screenrant
