چرا ابرقهرمان‌ها شنل می‌پوشند؟ ما در این فرصت قصد داریم نگاهی بی‌اندازیم به تاریخچه و دلیل استفاده از شنل‌ها در دنیای کمیک بوک. در ادامه همراه ما باشید.
در دنیای کمیک‌های مارول و دی سی، شنل‌ها یکی از معروف‌ترین سمبل‌های ادبیات مصور هستند. برای بیش از هشتاد سال، درست همزمان با تولد و خلق شخصیت سوپرمن در دنیای کمیک، شنل‌ها تبدیل به پوششی مشهور و محبوب شدند. شنل‌ها هرچقدر هم که از نگاه خواننده این روزهای ادبیات مصور مضحک و زشت به‌نظر برسند، بد نیست بدانید تمام ابرقهرمانانی که اولین‌بار با شنل پا به میدان مبارزه با جرم و جنایت گذاشته‌اند تا همین امروز نیز آن را بر تن دارند. شنل‌ها خیلی زود تبدیل به هویتی مهم در شناسنامه بسیاری از شخصیت‌های کمیک بوکی شدند. هویت شنل و پوشش عجیب ابرقهرمان‌ها و تداوم استفاده از آن در طول تاریخ کمیک بوک به خودی خود جذاب است، اما متاسفانه به مرور زمان، آنچه روزی در الفبای ادبیات مصور نماد قدرت و زیبایی بود، امروز ماهیت‌اش چندان منطقی به‌نظر نمی‌رسد.
نحوه طراحی لباس تمام شخصیت‌های کمیک بوکی ارتباط مستقیمی با زمان تولد و خلق آن شخصیت در دنیای کمیک بوک دارد. حتی سوپرمن نیز از این قاعده مستثنا نیست. لباس کلاسیکِ قرمز و آبی سوپرمن که اولین بار در سال 1938 میلادی خلق شد در حقیقت از مردان قوی‌هیکل سیرک‌های آن دوره الگوبرداری کرده بود. آن‌ها از لباس‌های رنگی برای جلب توجه در جمعیت‌های زیاد، از پارچه‌های تنگ برای نمایش ماهیچه‌ها و در نهایت از شنل برای بزرگ‌تر نشان دادن شانه‌های پهن‌شان استفاده می‌کردند. با این حال استفاده از شنل در دنیای کمیک بوک‌ها صرفا یک الگوبرداری ساده از مردان قوی‌هیکل سیرک‌های آن دوره نیست.
به دلیل وجود برخی محدودیت‌ها و روش‌های عجیب چاپ کمیک بوک در سال‌های 1930 تا 1940، هنرمندان نمی‌توانستند از جزییات یا الگوهای پیچیده‌ای برای ترسیم حرکات شخصیت‌ها استفاده کنند. بنابراین وقتی سوپرمن به هوا پرواز می‌کرد، شنل او بهترین نشانه برای نمایش حرکت او به سمت آسمان بود. شنل‌ها باعث می‌شدند که تصویرسازی موقعیت‌ها واضح‌تر به نظر برسد. برای مثال حالت یک شنل در تصویر می‌توانست به خوبی نشان دهند که آیا سوپرمن درحال پرواز به سمت آسمان بوده یا صرفا در آن ساکن مانده است. ثور، ویژن، اسکارلت ویچ و استورم همگی با استفاده از شنل توانستند ماهیت قدرت‌های خودشان را با دقت و وضوح بهتری به مخاطب نمایش دهند.
در برخی از کمیک بوک‌ها، هنرمندان از شنل برای پنهان کردن شخصیت‌ها استفاده کردند. برای مثال بتمن می‌توانست به لطف شنل‌های مشکی رنگ‌اش به خوبی در تاریکی پنهان شود. اما استفاده از شنل در خلق لباس بتمن دلایل دیگری هم دارد؛ نمایشی تئاترگونه و اشرافی! در بسیاری از فرهنگ‌ها، شنل نمادی برای نمایش یک عضو از خاندان اشرافی است. بنابراین شنل می‌تواند به معنی قدرت، ثروت، توانایی بالا یا هر سه با هم باشد. پس نباید تعجب کنید که چرا شخصیت‌هایی نظیر مگنیتو، دکتر دووم و لوکی همگی شنل می‌پوشند. آن‌ها خود را موجودی اشرافی و بسیار قدرتمند می‌دانند.
شنل همچنین می‌تواند برای ایجاد هاله‌ای از وهم، وحشت یا جادو استفاده شود و به شخصیت‌ها جلوه‌ای مرموز بدهد. به همین دلیل است که بسیاری از جادوگرهای معروف در دنیای کمیک از آن استفاده می‌کنند. دکتر استرنج و میستریو از جمله معروف‌ترین جادوگرهای دنیای کمیک هستند که هر دو شنل بر تن می‌کنند.
متاسفانه، فارغ از برخی از کاراکتر‌های قدیمی و شرورهای قدرتمند، این روزها اکثر شخصیت‌ها از پوشیدن شنل پرهیز می‌کنند. تا جایی که از ابتدای دهه نود میلادی تبدیل به پوششی قدیمی و متعلق به گذشته شدند و اکثر شخصیت‌ها از پوشیدن آن اجتناب کردند. با این حال شنل‌ها طرفداران زیادی در دنیای دی‌سی و مارول دارند. اگر چه بسیاری از شرورهای دهه نود میلادی این روزها به فراموشی سپرده شده‌اند، با این حال ابرقهرمان‌های محبوبی نظیر بتمن، سوپرمن، ثور و بسیاری دیگر کماکان شنل‌های خود را بر تن دارند.
آخرین مقالات کمیک بوک را در کافه کمیک بخوانید.
